Bugün yanı başımızda nefesini hissettiğimiz bir insan, yarın belki de hayatımızda olmayacak. Hepimiz bunun farkındayız ama çoğu zaman fark ettiğimiz gibi yaşamıyoruz. Erteliyoruz… Bir gün söylerim, bir gün sarılırım, bir gün gönlünü alırım diyoruz. Oysa hayat, “bir gün”leri değil, “bugün”leri önemsiyor.
Sevdiklerimize sevgimizi saklamamalıyız. Onlara en güzel sözleri söylemek için özel günleri beklememeliyiz. Çünkü yarın dediğimiz şeyin garantisi yok. Bir bakmışız yanımızdaki insanlar yok ama biz hâlâ onlara söyleyemediklerimizin pişmanlığını taşıyoruz. Sevgi, ertelendiğinde değerini yitirir; söylenmediğinde ise kalpte bir yük olur.
Bugün, yanında olan insana bak. Onun gözlerinde sevgini görmesine izin ver. Ellerini tut, yüreğini hissettir. Ona sadece kelimelerle değil, davranışlarınla da değerli olduğunu göster. Çünkü yarın geldiğinde, geriye sadece hatıralar kalacak. Ve o hatırları güzelleştiren şey, zamanında söylenmiş sözler ve yaşatılmış sevgiler olacak.
Unutma: Bir gün hepimiz…
