İçinde bulunduğumuz hafta 10-16 Mayıs Engelliler Haftası...
Yani bu toplumda engelli insanların da var olduklarını, hayat gerçeğinde bir farkındalığı hatırlatmak amacıyla belirlenmiş bir hafta.
Ne zaman ki, engelli insanların konusu ele alınmaya başlansa, yaşadıkları zorlu hayat koşulları, karşılarına çıkan engeller ve azimle kazandıkları hayat mücadeleleri dikkatleri çeker.
Anneler günüyle başladığımız bu engelliler haftasında bu defa da engelli çocuğu olan annelerimizden bahsedelim biraz...
Anne merhameti, şefkati, fedakârlığı tarifsizdir her zaman. Evlâdı için nelere katlanabileceği, ne tür zorluklara göğüs gerebileceği, kendi yaşamından nasıl bir ödün verebileceği asla tartışılmaz ...
Ya bir de engelli çocuğu olan annelerimiz...
İşte onlar apayrı bir hayatın melekeleridirler...
Bir anne için dünyada yaşayabileceği en büyük acılardan birisi, evladının yaşamını yitirmesidir kuşkusuz...
O yüzden de en büyük dualarından birisidir, evlât acısı görmemek...
Fakat bakıma muhtaç engelli çocuğu olan annelerin en büyük endişeleri ve duaları ise; "evladından evvel hayatlarını kaybedip, onları bu zorlu hayat sınavında yalnız bırakmak"...
Hani hep söylenen bir söz vardır "HER İNSAN BİRER ENGELLİ ADAYIDIR" diye. Oysaki engelli çocuğu olan anneler, bu adaylığın yanı sıra, evladıyla beraber bu zorlu mücadelenin içindedirler bir de...
O anneler ki; evlâdı güldükçe hayat bayram, hüzünlendikçe cehennem olur, her bir günü...
Zorlukları beraber yaşarlar...
Kimi zaman gözü, kimi zaman kulağı, kimi zaman koltuk değneği, kimi zaman aklı, kimi zaman elleri ve her zaman desteğidir evlâdının...
İnsanların fütursuzca bakışlarının, saçma sapan sözlerinin, alaycı gülüşlerinin, nefret dolu düşüncelerinin kalkanıdır onlar...
"Aman evlâdım duyup ta üzülmesin, azmi kırılmasın" diye hep bir mücadele içinde olurlar...
Çocuğuna eğitim aldırabilmek için fedakârca sırtlarında taşırlar...
Yine de yorulmazlar...
Karşılarına çıkan anlayışsız bir idare ve bunların gereksiz olduğunu söyleyen bir cehalet kitlesidir, onları asıl yoran...
Kimi zaman evladının tedavisi için, günlerce hastane köşelerinde uyumadan beklerler, dualar ederek...
Pes etmez, şikâyet etmezler...
Etrafında, bir şey yapmadığını iddia eden, düşünce fukarası kesimdir, onları şikayetlendiren...
Anneler dünyaya getirdiği evladına hayatı cennet yapmaya çalışan yegâne meleklerdir. Bir de engelli çocuğuyla birlikte yaşam mücadelesi içinde olan anneler ise; ESAS CENNET, KENDİLERİDİR...
Tüm engelli kardeşlerimizin ENGELLİLER İÇİN FARKINDALIK HAFTASI'nda verdikleri yaşam mücadelesini kutluyor, engelli çocuğu olan tüm annelerimize sonsuz saygı ve hürmetlerimi sunuyorum...
