Meydanda bütün gerçekler
Görmeyen gözü neyleyim
Solmuş güller, hep çiçekler
Sevdayı, nazı neyleyim
İnsan insandan kaçarken
Gün, zindan gibi geçerken
Zamlarda zulüm saçarken
Sükseyi pozu neyleyim
Bu dünya'da şaşıyorum
Yıkılıyor düşüyorum
Ağustosta üşüyorum
Söyleyin yazı neyleyim.
Usandım dünya varından
Umudum kırık yarından
Selâmsız geçti böğrümden
Kurumuş özü, neyleyim
Hile var ocakta aşta
Düzenyok ayakta, başta
Gönül usanmış bu, yaşta
Kemençe, sazı neyleyim
Yazıyorum, okuyorum
İnsanlara bakıyorum
Şu hallerden, bıkıyorum
Harmanı tozu neyleyim
Ödüoğlu zor duruyor
Sıkıntı kalbe vuruyor
Gidenleri hep görüyor
Sürüyü yozu, neyleyim
