“Mehmet KAMALI’ya”
Bunca yıl geçti
Kalbimin üzerinden
Ruhumda kalmış sesin
Ben büyümüşüm
Çocukluğum benimle gelmiş
Ah dostum
Ürkek güvercin gibi
Bakmışım
Yaşanacak yer cennetmiş
Yeni anlamışım
Ateş sinemde
Sönük kalıyor
Hayat hoyrat
Hatıralarım silik
Seni arıyorum
Yokluğunda yanıyorum
Sensizliği seninle yaşıyorum
Yokluğun cehennem
Ateşinde yanmışım
Yaşanacak yer cennetmiş
Nihayet anlamışım
Annesiz yaşanan
O güzelim yıllar
Kimseye gidemeyen
Dikenli yollar
Taze toprak
‘Çenoluğun’ suyu
Ürkek uçan kuşlar
Ekine kaçan kuzular
Suda soğuyan üzümler
Bunlar kalmış
Çocuk yaşlardan
Yokluğunun ayazında
Yanmışım
Yaşanacak yer cennetmiş
Sonunda anlamışım
