Kırıkkale’nin köklü ilçelerinden Keskin, 1941 tarihli Son Posta Gazetesi’nde dikkat çekici bir yazıyla yer aldı. Gazetenin Keskin’e dair aktardığı bilgiler, ilçenin o dönemdeki sosyal, ekonomik ve kültürel yapısını gözler önüne seriyor.
Haberde Keskin, “güzel ve şirin kaza merkezlerinden biri” olarak tanımlanıyor. İlçenin ana ulaşım hattını oluşturan 27 kilometrelik Keskin–Kırıkkale şosesi üzerinde düzenli otobüs seferlerinin yapıldığı belirtiliyor. O dönemde Keskin’in 4 nahiyesi, 136 köyü ve 71 binin üzerinde nüfusu olduğu ifade edilerek bölgenin geniş bir yerleşim ağına sahip olduğuna dikkat çekiliyor.
Bağları, bahçeleri, temiz havası, kaliteli suyu ve üzüm şarabıyla tanınan ilçede geçim şartlarının oldukça uygun olduğu, yiyecek ve giyeceğin ucuz olduğu aktarılıyor. Ev kiralarının ise 5 ila 10 lira arasında değiştiği bilgisi gazetede yer alıyor. Halkın ağaç sevgisinin övgüyle anlatıldığı haberde, her evin içinde çeşitli meyve ağaçları bulunan bir bahçeye sahip olduğu vurgulanıyor.
Elektrik Tesisatı Yapıldı Ancak Motor Gelmedi
1941 yılında Keskin’in 24 bin liralık harcamayla tüm elektrik tesisatını tamamladığı, ancak Avrupa’da başlayan savaş nedeniyle Almanya’dan sipariş edilen elektrik motorunun teslim edilemediği için ilçeye elektrik enerjisinin verilemediği belirtiliyor. Bu süreçte cadde ve sokakların lüks lambalarıyla aydınlatıldığı ifade ediliyor.
Keskin’de Örnek Belediye Çalışmaları
Dönemin Belediye Başkanı Mustafa Beşer’in girişimleriyle 40 bin metrekarelik alanda bir fidanlık kurulduğu ve yılda 20–25 bin fidanın çevre illere satıldığı bildiriliyor. İlçede birçok kazada bulunmayan geniş bir çarşı, Cumhuriyet Parkı, 100 yataklı modern bir cezaevi, 10 yataklı dispanser, eczane, halkevi ve belediye binasının bulunduğu da haberde yer buluyor. Ayrıca modern bir PTT binasının yapımına başlanacağı duyuruluyor.
Keskin’in Ekonomisi ve Eğitim İhtiyacı
Keskin’de hükümet dairelerinin yanı sıra ağır ceza mahkemesi dâhil olmak üzere dört mahkeme, iki ilkokul, sıtma mücadele teşkilatı, Ziraat Bankası ve bir kooperatifin faaliyet gösterdiği belirtiliyor. İlçede biri merkezde, diğeri Kızılırmak üzerinde olmak üzere iki un fabrikasının bulunduğu, bu fabrikaların sadece ilçeye değil; Samsun, Elâzığ, Diyarbakır ve Çankırı’ya da un sevk ettiği ifade ediliyor.
Keskin halkının 1941’deki en büyük iki talebi ise ilçeye bir ortaokul açılması ve elektrik enerjisinin bir an önce sağlanması olarak kaydediliyor. Haberde, genç kaymakam Kâmil Efes ve belediye yönetiminin bu ihtiyaçların karşılanması için yoğun çaba gösterdiği vurgulanıyor.
