Fesatlığın sermayesi kötülük

İyilikten başka kimseye ne gördük

Derdi kaderi içimize durduk

Dünyalık olan malı böldük

Kaybettik aklı bir dirhem olmadı

Çekmedik çile kahir kalmadı

Hesabi görmediğim ahim olmadı

Dünyalık olan kahra dolduk

Avaz edip gönül dilde söz ile

Yüreğin yanar saklı iz ile

Dil yanar tutarsın maşa ile

Dünyalık olan yanar köz ile

Ruhun ayrılır seher vaktinde

Geçmişler gelir gözün önüne

Suskun dil lal olur vaktine

Dünyalık olan nefisten ne gördük

ÖZÜNE DÖNMEYEN

Ruhun kasveti gönülde sönmez

Kafeste bülbül içine sinmez

Kim demiş içinde insan ölmez

Özüne dönmeyen. son nefeste

Geçmiş gitmiş heyba bir ömür

Güç Kuvvet kalmadı kaşları Kömür

İnsanlığı hiç uğruna sömür

Özüne dönmeyen son nefeste

Musalla taşında bir kuyu

Oluk oluk akar kirlenmiş suyu

Kaybolmuş  bitmiş huyu suyu

Özüne dönmeyen son nefeste

Mislik düşünce düşer akıllara

Geç kalınmış feryat eder zamanlara

Arada kaybolmuş kahir olan aylara

Özüne dönmeyen son nefeste