Hayatın sillesi vurur garip başlara

Sitem ettiğim oldu vurdum taşlara

Aklar düştü simsiyah saçlara

Vargit ölüm seneye gel

Seneler zulüm etti.tahtıma

Kara kader düştü karşıma

Karabulut çökmüş başıma

Vargit ölüm seneye gel

Ömür boşa geçti zamanından

Gülmedi kader geç yaşımdan

Anlamadım baharı kışından

Var git ölüm seneye gel

Seneler oldu uyku düşer gözümden

Azrail gider oldu sözümden

Çocukların ortada kalıcak o yüzden

Vargit ölüm.seneye gel

KIYMET BİL

Kötü değilim sadece gözüm kara

İnsanlık gönüle açmaz bir yara

İmanı olan düşmez dara

Hayatıma eşlik eden bir sara

Yüzümü güldürecek iyi insanlar gelsin

Özü  sözü sohbete değsin

Geçmişi kökünden silsin

Hayata güzellikler eslik etsin

Halini görmez şükretmeyen dil

Başına gelen kader bunu bil

Geçmişi kökünden sil

Hayatın kıymetini bil

NASİHAT

Dünya senin neyin var

Gündüze ermeyen gecem var

Göçtüler analar babalar

Bir tuhaf oldu vesselam buralar

Kaderin ipi iyilikmiş meğer

Kimse kimseye vermiyor değer

Edepsizlik haklıyı ezer

Şerefsizlik kol gezer

Ne kaldı içinde bir hayrat

Her bir kelimesi nasihat

İster yaz ister at

Bir gün o mezarda yat