Yalnız yaşıyordu garip köyünde
Hastalık çökmüştü birden bedene
Gelmez oldu artık kimse evine
Üç gün önce ölmüş duyan olmadı
Üç oğluyla vardı bir de tek kızı
Şu yalan dünyada murat almadı
Yanına varırdım dinmezdi sancı
Komşu neredesin diyen olmadı
Zengindi önceden düştü fakire
Vermediler bir tas çorbayı bile
Soğukta garibim donmuş evinde
Sobasını kuran yakan olmadı
Aramaz çocuklar hatrını sormaz
Fukara akraba yanına varmaz
Kokuyor derdiler esvabın yumaz
Hamama götürüp yuyan olmadı
Garibim yatıyor sünger yatakta
Yoktur bir inilti dilinde dua
Al canımı der di Yüce Mevlaya
Gelip te helallik alan olmadı
Hastalık çoğaldı kalktı Yoğuna
Yatakta havalı olmaz ki fayda
Kaldı kaderiyle garip başbaşa
Gelip te sedyeden tutan olmadı
Garipti cenaze evden aldılar
Yıkayacak Hoca zorlan buldular
Sel ağzı mezarı yufka kazdılar
Kur’an Hatim Telkin veren olmadı
Hüdayi der zordur garipçe ölmek
Eşin dostun yoktur yalınız kalmak
Kimseler duymadan veda eylemek
Garip öldü sofra seren olmadı