Yalnız yaşıyordu garip köyünde

Hastalık çökmüştü birden bedene

Gelmez oldu artık kimse evine

Üç gün önce ölmüş duyan olmadı

Üç oğluyla vardı bir de tek kızı

Şu yalan dünyada murat almadı

Yanına varırdım dinmezdi sancı

Komşu neredesin diyen olmadı

Zengindi önceden düştü fakire

Vermediler bir tas çorbayı bile

Soğukta garibim donmuş evinde

Sobasını kuran yakan olmadı

Aramaz çocuklar hatrını sormaz

Fukara akraba yanına varmaz

Kokuyor derdiler esvabın yumaz

Hamama götürüp yuyan olmadı

Garibim yatıyor sünger yatakta

Yoktur bir inilti dilinde dua

Al canımı der di Yüce Mevlaya

Gelip te helallik alan olmadı

Hastalık çoğaldı kalktı Yoğuna

Yatakta havalı olmaz ki fayda

Kaldı kaderiyle garip başbaşa

Gelip te sedyeden tutan olmadı

Garipti cenaze evden aldılar

Yıkayacak Hoca zorlan buldular

Sel ağzı mezarı yufka kazdılar

Kur’an Hatim Telkin veren olmadı

Hüdayi der zordur garipçe ölmek

Eşin dostun yoktur yalınız kalmak

Kimseler duymadan veda eylemek

Garip öldü sofra seren olmadı