"Okulda defterime

sırama, ağaçlara

yazarım adını ..."

Artık yazdığım/ız ad olmaktan çık da gerçekleşerek yaşamımıza dol. Bu imkansız mı gerçekten? Kişiye en büyük engel kendisiy-miş. İyi de en büyük engeli  "Kendimiz" yapan kim/ler?

Evet, "özgürlük"ten söz ediyorum; konuyu yazının girişinde anlamıştınız zaten. İyi de nasıl özgür olalım? Çocukluktan başlıyor demir prangalara mahkûmluğumuz. Bağımsızlığa attığımız küçücük, masum bir adım daha o günlerde kulağımızın çekilmesiyle engellenebiliyor. Belki yanakta bir tokat olup birkaç dakika içinde fiziksel acısı yokluğa karışıyor ama zihinde bir ömür yaşayabiliyor bu engellenme. Sonrası okul yılları. Arkadaşların, öğretmenler, idareci...

Arkadaşların? Of, onları hiç sorma. Gözlüklüysen "dört göz", çalışkansan" inek", tembelsen "teneke", şişmansan "şişko patates", zayıfsan "sarfinaz"... Aslında o yaşlardan belli: İnsanların farklılıklara tahammülsüzlüğü. Ya öğretmenlerin? Gerçekten merak ettiğin bir konuyla ilgili sorular sorsan dersi kaynattığını sanan öğretmeninin parmağını tehditkâr sallaması. Hatta, daha hoşgörüsüz bir öğretmene denk gelmişsen... Hadi bakalım hoş geldin sorgu odasına benzeyen idareci odası! Kafanı sıraya koysan "aylak"sın, kompozisyon yerine şiir yazsan "dalgacı" İlk aşk mı? Sus, onu hiç hatırlatma. Seni anlamaz büyüklerin zehir zemberek dünyası.

Lise, üniversite, iş hayatı, patronlar... Derken gönlüne baharı getireceğini sandığın evlilik. Hele de ailelerin her işe burnunu soktuğu bu "melmekette". Hayırlı olsun, yaptığın her işte hata arayan insan kalabalığına karıştın. Seni sevdiğini söyleyen ama ilk fırsatta yargılayan eş, dost, akraba sahibi oldun alkış! Bu evlilikten bir de nur topu çocuğun mu var şimdi? Harika, uykularının asıl sahibi bile artık sen değilsin. Göreceğin rüya, kuracağın hayal, yaşayabileceğin hayat neredeyse hepsinin efendisi o yumurcak.

Peki ya sen? Sen ne isterdin? Nazlı bir sevgili gibi çok ender zamanlarda kim bilir belki de sadece yalnız anlarında karşına çıkan öz-gür-lü-ğü-nü mü? Doğru duydun.  Ya yalnızlığında özgürsün ya delirdiğinde ya da zor bir olasılıkla seni hiç mi hiç yargılamayacak bir dost bulduğunda. Yani alay konusu olmadığında, anlaşılamasan da saygı duyulduğunda, yargılanmadığında...

Boş ver şimdi tüm bunları da gir o çamurlu suya ve zıpla. Varsın kirlensin üstün başın. Yanağını yaksın anacığının tokadı. Taşların arasından fışkıran bir çiçek bul ve kokla, eve geç geldiğin için kızsa da birileri. Eğer özgürlükse istediğin neye mâl olursa olsun öde o bedeli!