Eski terminali yaz boyunca iki kere kullanarak köyüme gitmişliğim oldu. İnanın, deseler, anlatsalar inanmazdım. Tüm Kırıkkaleli hemşerilerimizde burayı bir görmelerini, ziyaret etmelerini tavsiye ediyorum. Her taraf bakımsızlıktan dökülüyor. Ne boya, ne badana kalmış. Oturacağınız doğru dürüst bir yer yok. Şehir içinde insanların kullandığı bir yerden ziyade bağ evini, hatta eski kara trenlerin yolcu indirip bindirdiği bakımsız, karanlık loş, terkedilmiş yerleri andıran bir istasyon havası vardı.

Daha sonra aynı istikamete gideceğimiz bir yolcu ‘’Hocam burada bekleyeceğimiz, oturacağımız tek bir yer var ‘’O da şu ağacın altındaki çay ocağı’’ dediği yere gittik.

Sosyal mesafeyi koruyarak oturan insanların büyük bir kısmının minibüsçü esnafı olduğunu dertli ve çaresiz konuşmalarından anladım.

Biraz konuşmalarını dinledikten sonra Allah’ım ne dertleri, tasaları varmış. Ne çaresizlikleri, umutsuzlukları yaşıyorlarmış anlatamam.

Kendimi tanıttıktan sonra oradaki şoför esnafı etrafımda kümelenerek heyecanla terminalin durumunu, şoför esnafının yeni vergi ve yeni çıkarılan yükümlülükleriyle ilgili sorunlarını yarışırcasına ‘’Şunu da, bunu da yaz’’ diyerek anlatmaya çalışıyorlardı.

Şoför arkadaşlardan birisi:

‘’İlgililer burayı unutmuşlar, burayı yok sayıyorlar. Görüyorsunuz şu etrafın bakımsızlığına, pisliğine. Belediyenin burayla ilgili hiçbir çalışması yok. Seçim zamanı gelirler sorunlarımızı dinleyip, kazanırlarsa burayı güzel bir duruma getireceklerini söylerler. Kazandıktan sonra da bir daha buraya uğramazlar’’ dedi.

Bir başka şoför arkadaş:

‘’Burası gündüzleri iyi kötü yolcuların uğradığı yer. Gece olunca buralar sarhoşlara, şarapçılara kalır. Korkudan bizler bile buralara uğrayamayız. Doğru dürüst ışıklandırmada yok. Geceleri buraya yolu düşenin Allah yardım etsin’’ dedi.

Bir başkası:

‘’Bizim işimiz çok zor. Bizi hep kandırıp hep aldatıyorlar. Yârin seçim olsa yine kandırırlar. Suçun hepsi biz de. Ben sizlere dememiş miydim? Bakın şimdi yeni kurallar getirerek şoför esnafını nefes almaz, yaşayamaz duruma getirdiler. Çoluğumuza çocuğumuza belki yavan ekmek bile götüremeyeceğiz. Şu bize reva gördükleri yere bakın. Buralarda insan yaşamına uyan bir şey var mı?

Buraya gelen herkes hasta olur.

Bizim buralara bakarlar mı?

Elbette bakmazlar.

Bunlar fakirden fukaradan oy alırlar, giderler zenginlerin ekmeğine yağ sürerler. Hele şu çalıştığımız bir yere bakın hiç şehir terminaline benziyor mu? Gidinde sizler başka şehirlerin il ve ilçe terminallerine bakın. ‘’Aslan yatağından belli olur’ ’derler. Yakışıyor mu şu gördüğünüz pislikler Kırıkkale şehrine ve Kırıkkalelilere’’ diyerek yakındı.

Hemen orada bulunan tüm şoför esnafına bir dokunsan bin ah işitiyorsun. Ağır vergi yükleri ve her gün getirilen başka yükümlülüklerle çalışamaz duruma geldiklerini ah çekerek anlattılar. Özellikle ‘’Pandemi’’ zamanı olmasıyla müşterilerinin azalmasından ve seferlere boş gelip gitmeyle ilgili bayağı yakındılar.

Arabalarının bakım ve onarımlarını, pahalı girdileri nedeniyle çok zorlandıklarını anlatmayı da ihmal etmediler.

Terminalin işletme ve bakımından sorumlu olan başta belediye ve tüm farklı görevlilerin burayla hemen ilgilenmeleri, her kademedeki herkesin bir vatandaşlık görevi olduğu unutmamalıdır.

Şehrimize yeni gelip bu terminalimizi kullanarak ilçelerimiz ve köylerimize giderken bizim şehrimizin başka güzelliklerini anlatmamıza gerek yok. Çünkü ilk notu Terminalden aldıktan sonra bir başka yer ve güzellik için yüksek not alıp sınıfı geçmen imkânsızdır.