Geçenlerde internet tarayıcısından bir bilgi araştırırken siyanür gözüme ilişti.
Tam 100 binden daha fazla yazılmış, araştırılmış...

Ne zaman?
Siyanürden intiharlar gerçekleşince...

Siyanür nedir, ne işe yarar, kimse bilmezken, gelen peş peşe siyanürlü intiharlar, toplumda merak konusu oldu.

Bakanlık yerinde bir kararla, internetten çok kolay bir şekilde alınabilen siyanürün satışını yasakladı.

Sonra sosyal medyada bile reklamı yapılan, sanki oyuncak satılır gibi satılan tüfeklerle karşılaştım...

Avcılık sporu adı altında ki, hayvan katlederek yapılan eylemin spor adı taşımasına katiyyen anlam verememişimdir, alınan tüfek ruhsatı ile cinayetler başlayınca, yine yerinde bir kararla onun da satışına bir takım şartlar ve yasaklar getirildi.

Daha sonra kimileri bir takım yollar deneyerek intihar ve cinayet vakaları gerçekleştirmeye başlayınca, bu durum, toplum psikolojisini etkilememesi için yayın yasağı getirildi.

Oysa ki irdelenmesi gereken, ne siyanürün nasıl elde edildiği, ne pompalı tüfeğin ne şekilde satıldığı, ne son anında hangi marka telefonla sosyal veda yapıldığı, ne de yapılan yayınların toplum üzerindeki etkisi olmalıydı!...

Asıl araştırılması gereken, insanların neden canlarından vazgeçip, ardında gözü yaşlı insanlar bıraktığı olmalıydı...

İnsan eline iğne bile batıramazken, nasıl oluyorda zehir içip kendini öldürebiliyor?...
Silahı çekip neden kendine doğrultabiliyor?...
Neden genç, yaşlı demeden bu insanlar canına kıyıyor?!...

Toplumsal sıkıntıların altındaki sebepler ve etkenler neler?...
Bunlar ince ince araştırılması gerek.

Gelen faturalar altında ezilip, son gelen elektrik faturasını da ödeyemeyen kardeşler...
Çocuğuna pantolon alamamanın mahcubiyetini yaşayan bir baba...
Yemek kartında parası yetersiz olup, sokakta biçare kalan öğrenci....
Ve daha niceleri...

Bizler sadece, "NEYLERLE YAPILMIŞ", "NASIL OLMUŞ" lara takılıp da, "NEDEN YAPMIŞ" a yönelmediğimiz sürece, canlarımız yanacak ve yanmaya devam edecek.

Cebinde yemek parası olmadığın kendini denize bırakan öğrencinin, faturasını yatıramayıp zehir içen kardeşlerin, ailesinin ihtiyaçlarını alamayıp üzüntüden kendini asan bir babanın acısını iliklerimize kadar hissetmediğimiz sürece insan olamamışız demektir.

Her birinde kendimizi sorgulamalıyız.

Ülkemizi istediğimiz kadar ihtişamlı göstermeye çalışalım. Ne derece ihtişamlı göstersek bile bu ölümler hepimizin yürek yarası, utancıdır.

İntiharların ve toplumdaki cinnetin altındaki psikolojik nedenleri ve sosyo-ekonomik sorunları araştırılmadığı müddetçe, getirilen yasaklar, sadece o anlık ağrıyı dindirir. Oysaki asıl yapılması gereken ise ölüme sürükleyen vebayı çözmektir.