✔Kırıkkale Kızılırmak Ana Okulu -- 15 temmuz’da şehit olan Şehit Volkan Pilavcı’nın ismi verilerek, ŞEHİT VOLKAN PİLAVCI ANA OKULU oldu.

✔Yeni mahallede bulunan, Yeni Mahalle Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi -- ismi değiştirilerek, YENİ MAHALLE ŞEHİT ALİ TONGA MESLEKÎ VE TEKNİK ANADOLU LİSESİ oldu.

✔ Kırıkkale Spor Lisesi olarak eğitim öğretime devam eden Kırıkkale spor lisesi, ŞEHİT HAKAN YORULMAZ SPOR LİSESİ olarak eğitim ve öğretime devam ediyor. 

✔Yine Kırıkkale Hürriyet caddesi Ovacık mahallesinde bulunan, İlk Yuvam ana okulunun adı değiştirilerek, ŞEHİT POLİS EMRAH PEKDOĞAN ANA OKULU oldu.

✔Şehit isimlerinin yakınlarının ikamet ettiği cadde ve sokaklara verilmesi görüşüldü.

     Bu kapsamda, terörle mücadelede yürütülen operasyonlarda şehit olan Yılmaz Dikmen, Osman Kablan, Emrah Pekdoğan, Şükrü Ceylan, Yusuf Alsancak, Mustafa Nohut, Atilla Demirbaş, Muhammed Fatih Sivri ve Ferhat Bozkurt ve 15 Temmuz darbe girişiminde şehit olan Hakan Yorulmaz'ın isimleri oy birliğiyle ailelerinin ikamet ettiği sokaklara verildi.

✔BİRÇOK SOKAK VE CADDE ADI DEĞİŞTİ

✔Kırıkkale'de Polisevi'nde düzenlenen törende 40 şehit polisin adına fidan dikimi yapıldı. Oğlu için fidan diken şehit annesi, 'Onları da toprağa fidan gibi verdik. Çok güzel oldu bu polis ormanı. Oğlumuzun adı yeşerecek' diyerek, herkese duygu dolu anlar yaşattı. 

*****

     Daha bunlar Kırıkkalemizde şehit ismi verilmiş olan, okul, cadde, sokak ve park isimlerinden bir kaç örnek.

ŞEHİT POLİS AHMET SERTTAŞ CADDESİ, ŞEHİT HALİL HALICI CADDESİ, ŞEHİT ERDEM MUT İLKÖĞRETİM OKULU,

ŞEHİTLER PARKI...

     İsmini sayamadığım, bu şehrin daha bir çok şehidi, evlâdı, aslan parçasının isimleri, okullarda, parklarda, caddelerde yaşıyor.

Yüce Allah'ın "Allah yolunda öldürülenlere “ölüler” demeyin. Bilakis onlar diridirler, fakat siz hissedemezsiniz" ayeti kerimesinde olduğu gibi.

   Vatan uğruna kanını akıtmış, canını feda etmiş, geride boynu bükük çocuklar, gözü yaşlı ana-babalar, yüreği kor gibi kavrulan eşler, kardeşler bırakmış yiğitler. Hepsi de ülkesi, bayrağı uğruna serden geçtiler. Bu vatanın, Kırıkkalemizin evlatlarıydı her biri.

Kimileri de şehitlik mertebesine ermese bile, kolunu, bacağını, gözünü feda etti vatanı için.

Bitlis'de mayın tarama yaparken patlayan bombanın etkisiyle iki ayağını kaybetmesine rağmen, "Buraya yaklaşmayın" diyerek birçok canı kurtaran ÇELEBİ KARAAĞAÇLI HULUSİ KUZUCU gibi, YAKUP KIYMAZ gibi nice civanmertler de yetişti bu şehirde. Ve bugün olsa, yine seve seve vatanî göreve gideceklerini beyan edercesine....

HEPSİNİN TEK GAYESİ VATANDI.

*****

    İki hafta evvel anneler günü idi. Her bir gün değerlerinin tarifi olmayan annelerimizin temsili bir günü. Daha çok hatırlandıkları gün.

    Böyle bir günde gelen kara haber, şehrimize düşen iki şehit ateşi, iki annenin ciğerlerini sızlattı, yüreklerini dağladı. Öyle böyle değil. Tarifi kelimelerle kifayetsiz bir sızı, nârla hâr olmuş bir acı. 

    Daha ilk şehidimizi toprağa verirken, annesinin "oğlum senin yerine ben öleydim" diye feryatları kulaklarımızda çınlarken, harlanmış ateşin içine atılmış odun misali ikinci bir ateş daha. Şehidin tabutu giderken ardında boynunu bükerek babasına son kez bakan oğlu....

Gözlerinin yaşı dinlemeyen eşi...

Bir gün evvelki şehitin abisinin acıya dayanamayarak hayatını kaybetmesi.

VE 20 GÜN İÇİNDE KIRIKKALE'DEKİ 3. ŞEHİT ATEŞİ...

    Daha evvel, bu topraklar için toprağa düşmüş onlarca, yüzlerce yiğidin geride bıraktıkları acı dolu hikayeleri...

     Kimisi 5 aylık hamile eşini bırakarak evladını göremedi, kimisi hasta babasının yanına gelemedi, kimisi evin tek evlâdı ailesinin yardım umuduydu. Kimisi daha henüz 2 aylık nişanlıydı, kimisi annesinin elini öpüp gideli 1 ay olmuştu peygamber ocağına.

       Kapıda askerleri görünce yüreğini döven anneler, dizlerinin üstüne çöken babalar, "bu haberi vermeyin" diye kapıyı kilitleyen kızkardeşler, şehit kardeşinin selâsını okuyup, cenazesini kıldıran ağabeyler.

      Şehitlik elbette ki kutsal, yüce bir makam. Bir çok insan bu mertebede olmak ister istemesine de, gel de bunu kaybettiği evlâdının postallarına ağlayarak sarılan anneye anlat, anlatabilirsen....

     Çok acılar yaşadı bu şehir. Bir çok hüzünler, hazin dolu yaşamlar barındırdı bağrında KIRIKKALE. Şehitler diyari, gaziler şehri oldu bir nevi.

      Bir çok insanın aklına geliyordur; "KIRIKKALE NEDEN BU KADAR ÇOK ŞEHİT VERİYOR" diye?

      Evet bir çok evi araştırsak, abartmayalım, belki de her 5 evin 3 ünde, o evin çocuğu, ya askerdir, ya da polis.

 Kimisi vatanî görevde, kimisi de şartlar gereği belkide.

Kimisi Üniversite okuyup öğretmenliği bitirmiş, kimisi mühendis olmuş. Ama ihtisas gördükleri alana yerleşememiş. Hayatının idamesi için, yoklukla mücadele eden ailesi için, tutmuş vatan ocağının yolunu. 

     Elbetteki bu kutsal görev, sadece meslek ve maddi gelir için icraa edilmez tabi kide. Kim canından, kolundan, bacağından, çoluğundan çocuğundan bir bedel karşılığı vazgeçer ki!? Lâkin insanları da bu görevlere iten, kabul edilen sebepler de var elbet!!!

    Bu kadar şehit vermemizin akabinde şehrimizin adının yenilenmesi için bir fikir atıldı ortaya. ŞEHİTKALE....

    Gerçekten de bu kadar şehit vermiş, bir çok gazisi bulunan, MKEK gibi ordumuzun silah ve mühimmat sübabı olan bu güzide şehir, böyle mânâ dolu, güzel bir ismi hakediyor bence.

Nasıl ki Urfa - Şanlıurfa olduysa,

Antep - Gaziantep olduysa,

Koçhisar - Şereflikoçhisar olduysa,

Kazan - Kahramankazan olduysa,

Kırıkkale neden ŞEHİTKALE olmasın!?

   Yetkili mercilerin bu hususa, hassasiyetle eğileceklerini umut ve temenni ediyorum.

ŞEHİTLER DİYARI KIRIKKALEMDEN ESENLİKLER DİLİYORUM...