Herkesin bir akıl grubu vardır. O grubun içinde kendinizi mutlu hissedersiniz. Kendiniz ifade eder düşüncelerinizi dile getirir, o grubun içindeki diğer arkadaşlarınızdan da alacağınız fikirler varsa alır, atacağınız adımları ona göre şekillendirme yönüne girersiniz.

            Bizimde birkaç bu şekilde birlikte olduğumuz arkadaş grubumuz var.

            Bunlardan biri yıllar önce emekli olup memleketimize yerleştiğimizde cami ev arasında gidip gelmenin yetmediği dönemde neler yapabilirim düşüncesini taşıdığımızda tanıştığımız üyelerinin ekseriyetinin üniversite ve farklı okul öğretmenlerinin olduğu beşinci mevsim yardım derneğidir.

            Bir fakirin evine erzak olduğumuz, tenceresine aş olduğumuz, sobasında kömür olduğumuz günler geçirdik. Hiç birinin ne siyasete ne farklı akımlara kapılmadığı ve o dönemki başkanın şimdi Kırıkkale üniversitesinde rektörlük makamına yükseldiği bir dernekti.

            Bu dernekte makamın mevkiinin etiketin nasıl sıfıra indiğini nasıl nefis terbiyesinin yapıldığını gördüm. Oturup saatlerce sohbet edip, nasıl başkasının derdi ile dertlenildiğini gördüm.

            İşte bu dernek ile tanışıp, daha sonra da siyasete adım atacağım için ayrılmamın seneyi devriyesi.

            Gitmiş olduğum kutsal yolculukta bir buçuk ay aynı ortamı yaşadığım arkadaşlarımızdan oluşan ve aylık olarak mutlaka toplanıp sohbet edip oraları andığımız gruba katılmamızın da seneyi devriyesi.

            Tevafuk olarak ortak değerlere önem verdiğimiz arkadaşlarımızdan oluşan bir birliğinde ilk temellerini attığımız aydır bu ay. Oturup siyaset konuşuruz. Politika yaparız. Ülkemizi yöremizi memleketimizi konuşur, bayrağımızı nasıl daha yüksekte dalgalandırırız gailesini güderiz.

            Bu birlikteliğinde seneyi devriyesi.

            Ve bir şeyin daha seneyi devriyesi.

            Yıl 1995.

            Mezun oldukları okullardan kıtalarda komutan olup, görev yapmayı değil de Özel Kuvvetlerde kalmayı tercih eden henüz bıyıkları terlememiş kardeşlerimizin haberini almamızın seneyi devriyesi.

            Farklı sınıf okullarından kimi piyade kimi topçu kimi istihkâm olarak mezun olup gelmişler. Gelir gelmez ağır bir eğitime tabi tutulmuşlar o kurs senin bu kurs benim dağda taşta gezmişler.

            Almış oldukları maaşlarla ne bir araba almışlar ne bir kooperatif taksitine girebilmişler. Hatta belki oturup rahat rahat bir yemek bile yiyememişler.

            Ani bir emir ile terör ile mücadeleye göreve gitmişler ve orada en güzel şekilde çalışmışlar.

            Ve bir gün bir operasyon ve dört arkadaşlarının yaralandığı çatışmada dört arkadaş şehit oldular.

             Hepsi birbirinden zeki, terbiyeli akıllı dört kahramanın; Teğmen Nevzat Altıntaş, Astsubay Ömür Cebeci, Astsubay Alpaslan Koca, Astsubay Sedat Mert.

            Bu dört kahraman kardeşimizin şahadetlerinin ölümlerinin seneyi devriyesi.

            Ömür nasıl geçiyor. Yarın var mı bilinmez. Ama rabbim kime ömür veriyorsa o görüyor seneyi devriyeleri. Kimi tatlı kimi acı her gün dönüyor ve seneyi devriyesi geliyor.

            Allah hayırlı yaşayıp hayırlı ölmeyi ve hayırlı seneyi devriyelerin olmasını nasip etsin. Gerisi boş.

            Selam ve dua ile…